Lieke van 'n Roosendaolder 1924 Tekst: C.J. Dekkers Meziek: H. van Poll Op dees paogina staot d'n orrizjnééle'n tekst (mee daank aon Jan van Nassau) Uitgebrocht op d'n B-kaant van 't siengeltje uit 1987, gezonge dor Geert Key. Ik zijn ik van Roosendaol da wuk gèerre weette daor verstaon ik goed de taol die zak nooit vergeette. Kem ze nooit te leere gad op òòns schòòl, as jonge, mor ik piep ze net zoo glad azzat d'ouw ze zonge. Ik zijn ik van Roosendaol rommetom in 't koore, waor g' in d'eg de nachtegaol s'morges vroeg kund oore. Waortde kwakkel kwikwedikt en de vienke pienke, waor at stesselkopke knikt, en de meirrels blienke. Ik zijn ik van Roosendaol waortde kwiksteirt wiebelt en de geile wielewaol missen stertje kwiebelt. Waor in 't riet de karakiet fel is op z'n eikes, waor ge nog n'n biedief ziet, putters sommetijjkes. . Ik zijn ik van Roosendaol waorat d' ooievèirre en de reigers allemaol dur de polders fleirre. Waor ge weverkes mot zien as z'r nesje naaie, waor ge beverkes mot zien at begient te waaie. Ik zijn ik van Roosendaol waorte pòòte groeie waorat d' ei zo peirs en vaol sooms zoo mooi kan bloeie. Waorat d' eikepijpers staon en de masteboskes, waor g'in ginn'n hof kunt gaon of ge vint er roskes. Ik zijn ik van Roosendaol en daor mottis komme at de weijen eelemaol wit zien van de blomme. At de klaover en ut ooi lekker staon te ruuke, achge, vol in 't blad en mooi, d'eike ziet, de buuke. 'k Zijn d'r wellis weggegaon, maor ik zèig oe: nooi or. 'k Waar bekaant nie weg te slaon 'i is t'r vus te mooi vor. Waor dak ook al eenezweef 'k mot m'n eige schikke Mor ik blijf, zoo laank dak leef, Roosendaolder, ikke!